پیر مغان

تا تحویل سال جدید سه، چهار روز بیشتر نمانده. یادمه حدیثی رو که می‌گفت: آخر سال زمانی است که به خودتون و زندگی‌تون در سالی که گذشت نگاه کنید...

به خودم و اتفاقات امسال چند روزی است که فکر می‌کنم و به خاطرم آمد که من دو سال بزرگتر شدم...

همه چیز از همان بهار شروع شد

تابستان

پاییز

زمستان

من همان انسان اول فروردین هزار‌و سیصد‌و نود و‌سه نیستم...

 

 

سخت می گذرد بر من

ما را به سخت جانی خود این گمان نبود!

سکوت همیشه از عمق فاجعه درونم حرف می زند ...

سلطان

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

می دانی دلم چه میخواهد ؟ حرم میخواهد، برف ببارد، من از سرما دندانهایم به هم بخورد ....