از دل

 

این خاک گهربار که ایران شده نامش 

 

شیری است که مابین دو دریاست کنامش 

 

مهتاب نشسته، سر هر گنبد این خاک 

 

مانند کبوتر که نشسته است به بامش 

 

از مرز فرا رفته به پیغمبری شعر 

 

با سعدی و با مولوی از عشق، پیامش 

 

شوقی ازلی دارم، با خاک عزیزش 

 

عشقی ابدی دارم، در دل به دوامش 

 

از شوق، مشرف بشو ای باد صبا تا 

 

یک بار سلامم برسانی به امامش 

 

خانم دکتر آنا برزینا